De eerste week

Mambo mzungu!

Alweer een week in Tanzania, of naja eigenlijk voelt het alsof ik hier al veel langer ben. Ik zal per dag kort proberen te beschrijven wat ik heb gedaan.

Zondag 19-11-2017

Na een reis van ongeveer 14 uur landden wij zondagochtend om 6:00 op Kilimanjaro International Airport. We werden opgehaald door iemand die was gestuurd door Totohealth. Vanaf het vliegveld was het nog ongeveer een uur rijden naar Moshi, de stad waar wij de komende maanden zullen wonen. De weg naar Moshi was indrukwekkend, mooi en bijzonder. Er liepen veel mensen langs de weg in hun mooiste kleding. Allemaal onderweg naar de kerk. Daarnaast was de armoede die hier heerst overduidelijk te zien. De verschillen met Nederland zijn zo ontzettend groot. Ik denk dat er weinig vergelijkbaars is. Na een uur rijden kwamen we aan bij Kili Hub, onze slaap- en werkplaats. Het is primitief, maar prima mee te leven. Na even wat geslapen te hebben (wat niet echt was gelukt tijdens onze nachtvlucht), liepen we naar het centrum van Moshi. Ook dit was even heel erg wennen. Veel mensen keken ons aan en riepen mzungu naar ons, wat blanke betekent in het Swahili.

Maandag 20-11-2017

Om 9:00 moesten wij ons melden bij het kantoortje van Totohealth. We begonnen met een staff meeting. Klinkt heel spannend, was het niet. Op z’n Afrikaans een uurtje later beginnen dan wat op de planning stond. We maakten kennis met onze nieuwe collega’s. Bijna allemaal uit de buurt van Moshi. Ze zijn ontzettend aardig en behulpzaam en we kunnen er prima mee lachen. We moeten iedere ochtend onze goals in Slack zetten en deze vervolgens om 8:20 nog een keer in een kring te vertellen. Deze kring gebeurt of niet, of met een klein groepje omdat de meeste collega’s er nog niet zijn om 8:20. De goals moeten iedere dag afkrijgen. Wanneer dit niet lukt moeten we uitleggen waarom we onze goals niet hebben gehaald. Dit klinkt heel schools en streng, maar is in werkelijkheid heel anders. Ik denk dat deze manier juist wel goed is in een land als Tanzania. Er wordt weinig/langzaam gewerkt en de stroom ligt er vaak uit, waardoor we de helft van de tijd niks kunnen doen. Dit is dan ook bijna iedere dag een ‘roadblock’. Daarnaast hadden wij maandag een meeting met Giulia, co-founder van Totohealth. Zij is ook onze ‘baas’. Ze zit alleen nooit op het kantoor. Ik denk dat de werkdruk daardoor tijdens de kantooruren ook laag ligt. Er is namelijk geen toezicht op hoe hard er gewerkt wordt/ gewerkt moet worden. We hebben een week de tijd gekregen om een presentatie te maken over moeder- en kind gezondheid in Tanzania. In Nederland maken we deze wel ietss sneller. Ik moet wel bekennen dat de presentatie nog niet af is, aangezien de wifi te slecht is om artikelen te kunnen openen of er dus gewoon geen stroom is. Klein beetje frustrerend wel, maar moet er maar aan wennen.

Dinsdag 21-11-2017

Happy birthday to me! Een keer een verjaardag in een hele andere omgeving en zonder familie, appeltaart etc. Ik had totaal niet het gevoel dat ik jarig was. Normaalgesproken is het namelijk veel kouder dan 30 graden op mijn verjaardag. Voor mijn gevoel is het nu juli. Mijn verjaardag begon met een bedorven avocado en te droog brood, waardoor ik geen ontbijt had, of ik moest vrijwillig ziek willen worden. Daarnaast was Charlotte ziek geworden, waardoor ze niks anders kon dan de hele dag in bed liggen. Aangezien ik niet alleen over straat kan hier, kon ik er dus ook niet echt op uit. Ik ben daarom in de buurt van Charlotte gebleven en heb wat aan een cursus en de presentatie proberen te werken. ’s Avonds ben ik met een stel uit Ehtiopië, die ook in Kili Hub verbleven, naar de supermarkt gelopen. Tot mijn verbazing zag ik toen hoe een schaap achterin de dalla dalla werd gepropt. Omdat ik zo verbaasd keek en vroeg waarom ze dat deden, moesten ze lachen. Het is namelijk heel normaal om een schaap, geit o.i.d. op deze manier te vervoeren. In Ethiopië nemen ze die beesten zelfs mee op de rug. Ze vertelden dat er meestal een geit of schaap werd gekocht op bijzondere dagen; de eerste dag van een vakantie of op feestdagen. Op die dagen wordt er volgens traditie een geit of schaap geslacht en opgegeten met de hele familie.

Woensdag 22-11-2017

De eerste ‘werkdag’ op het kantoor. Charlotte was nog ziek, waardoor ze niet mee kon. Na een half uur werken viel de stroom uit, waardoor we dus niet zoveel meer konden. Ik kreeg toen een minicursus Swahili van een van de collega’s. Norah, een van de collega’s, nam ons mee naar de markt in Moshi. Een huge markt met heeel veel groentes en fruit. Twee zakken vol met fruit en groente voor €1,50. Eindelijk wat vitaminen! ’s Avonds was er een Trivia avond bij een hostel hier in de buurt. Samen met een aantal mensen die ook in Kili Hub verblijven, gingen we daarheen. Er werden vragen gesteld waarop wij moesten bedenken welke bekende vrouw dit was. Ik wist bijna niks (of course). Gelukkig de anderen van mijn groepje wel, waardoor we op de een of andere manier wonnen. Toen we terugkwamen bij Kili Hub stond er ineens een geit bij het hotel. Wetende dat we de dag erna Thanksginging zouden gaan vieren en met het verhaal van het schaap in mijn achterhoofd, wist ik dat deze geit niet lang meer te leven had. We konden de geit niet bevrijden, aangezien de masai bewaker de geit goed in de gaten hield.

Donderdag 23-11-2017

Ik werd wakker door het gemekker van de geit. Het klonk alsof z’n laatste minuten in waren gegaan. De geit was weg toen ik mijn deur opendeed. Dan zal hij wel dood zijn, dachten we.  Totdat we de geit vanaf het balkon van Totohealth in het gras zagen staan. Hij leefde nog! Genietende van zijn laatste lunch.. Onze collega’s vonden het grappig hoe panisch wij waren over de geit. Pole Mbuzi zeiden ze de hele tijd. Dit betekent: sorry geit! Ze vonden dat wij ook mbuzi moesten eten bij Thanksgiving. Na onze lunchpauze werd mbuzi opgehaald. Hard mekkerend werd hij meegesleept. Ik was niet echt van plan om te zien hoe hij werd geslacht.  Op de een of andere manier kwamen we toch dichtbij en uiteindelijk hebben bijna alles van de slachting hebben gezien, op het doodden van mbuzi na. De geit werd op halal wijze geslacht. Ik zal jullie de details besparen. Om 16:00 begon Thanksgiving. Het was best druk en gezellig! Iedereen nam wat te eten mee. Samen met de collega’s heb ik toch maar een stukje mbuzi gegeten, pole mbuzi! Toch maar voor de full African experience gegaan dus.

Vrijdag 24-11-2017

Een hele werkdag zonder stroom. Mijn laptop was op een gegeven moment leeg, waardoor we niks meer konden doen dan op het balkon zitten zonnen en bruin worden. Wat natuurlijk erg vervelend was. Toen de stroom het ’s middags nog steeds niet deed, hebben we maar besloten om te gaan en Moshi verder te verkennen. Norah, onze collega, ging met ons mee en hielp ons met het vragen naar normale prijzen hier. Wij als mzungu’s worden namelijk nogal afgezet hier. We hadden besloten om ’s avonds mijn verjaardag te vieren. Eerst naar een karaoke bar en daarna naar een andere club. Wij, als mzungu’s, vielen wel op tussen de Afrikanen.

Zaterdag 25-11-2017

Een rustig dagje. Eindelijk weer eens uit kunnen slapen! Ik voelde me niet op en top, dus dat had ik ook wel even nodig. ’s Middags zijn we naar een lodge gegaan met een zwembad. Verder hebben we ons rustig gehouden. De masai bewaker kwam bij ons zitten en had hele verhalen; ‘I like mzungu’s’ (blanken). Hij vindt mzungu’s leuk omdat ze ‘echt’ zijn. Ze letten op de tijd en doen wat er van ze gevraagd wordt. Mensen uit Tanzania doen alles op een tijd wanneer ze zin hebben en het maakt ze niet uit dat ze vaak later zijn. Daarnaast vinden ze het normaal om meerdere relaties hebben. Ik denk dat wij wat van hun kunnen leren en zij wat van ons. In Nederland letten wij teveel op de tijd, hebben we veel regels en is er vaak een hoge werkdruk, wat in Tanzania niet echt aan de orde is. In dat opzicht kunnen wij wat van de Afrikanen leren. De Afrikanen daarentegen mogen hun tempo soms wel wat meer opvoeren.

Zondag 26-11-2017

Nog een rustig dagje, zodat we er komende week weer vol tegenaan kunnen. We zijn naar een andere markt geweest. Deze was nog veel groter dan die van woensdag. Met weer een paar tassen gevuld namen we de bajaji (voor ons tuktuk) terug naar Kili Hub. ’s Middags zijn we nog even met Norah naar Railway gegaan. Hier konden we voor het eerst deze week de top van de Kilimanjaro zien.  

Dit was iets meer dan wat ik van plan was om te schrijven, I’m sorry. Volgende keer zal ik het korter houden. Ik heb foto’s in het album: ‘blog 2; de eerste week’ toegevoegd, voor als jullie willen zien hoe het hier is.

Tutaonana wiki ijayo!