Een maand verder

Karibu op mijn blog!

De tijd gaat op de een of andere manier erg snel hier. Ik had dan ook niet helemaal door dat het alweer bijna een maand geleden is dat ik mijn laatste blog heb geschreven, pole sana daarvoor. Ik zal per week alleen de hoogtepunten beschrijven, aangezien mijn leven hier verder niet veel interessanter is dan opstaan, naar werk gaan, werken, lunchen, werken, Moshi in gaan, eten etc. etc.

Week 2 (27-11-2017 t/m 3-12-2017)

De week begon goed, namelijk zonder stroom! ‘Welcome in Tanzania’ werd er steeds gezegd door een van de collega’s. We hebben deze week maar 1 dag stroom gehad. Hierdoor konden we bijna niet aan de presentatie werken die we op woensdag moesten gaan geven. In de tijd dat de stroom het niet deed zaten we of op het balkon te wachten tot de stroom terugkwam (erg vervelend ja) of liepen we naar een restaurant dat wel stroom had, zodat we nog enigszins konden werken. De presentatie werd gelukkig uitgesteld naar de week erna.

Op vrijdag waren we vrij. Het was Mawlid Day. Niet dat ik precies weet wat dit inhoudt, maar het idee dat we vrij waren vond ik wel prima. We hebben de hele dag bij een lodge, waar allemaal aapjes rondliepen, aan het zwembad gelegen. Toen ik ’s avonds terugkwam bij Kili Hub leek ik, ondanks de hele dag insmeren, meer op een kreeft dan op een Mzungu.

Op zondag zijn we naar Marangu gegaan. De ouders en het zoontje van Norah, onze collega, wonen daar. ’s Ochtends vroeg werden we opgehaald. We dachten dat we alleen met Rey (een collega) en Norah zouden gaan. Totdat we zagen dat de auto eigenlijk al vol zat. Rey en Norah hadden namelijk nog 2 mensen meegenomen. Dat werd een fijne rit van iets meer dan een uur, met 6 mensen in een vierzits auto. Achja, je moet er wat voor over hebben. De reis naar Marangu was bijzonder. Onderweg moesten we stoppen in een dorpje om rijst te kopen. Je geeft hier namelijk rijst als cadeau wanneer je bij iemand op visite komt. In dit dorpje kwamen duidelijk bijna nooit mzungu’s. Iedereen keek ons aan en riep naar ons. Na deze stop gingen we door naar het huis van Norah. We reden over kleine zandweggetjes en kwamen steeds verder in de middle of nowhere. Ik vroeg me vaak af of de auto deze weggetjes wel aankon. Het laatste stukje konden we inderdaad niet verder met de auto en moesten we lopen. Wandelend door een soort jungle kwamen we uit bij het huis van Norah. Het was erg klein en primitief. Bijzonder om te zien hoe je met zo weinig middelen kunt leven. We werden met open armen ontvangen. De moeder en stiefvader van Norah waren ons erg dankbaar dat wij kwamen. Ze hadden heel veel eten voor ons klaar gemaakt. Ontzettend lief, maar tegelijkertijd voelde dat ook weer niet goed. Deze mensen hebben niet veel geld, maar zorgen toch voor zoveel eten. Om deze reden geef je dus altijd rijst. Geld geven voor het eten dat is gemaakt, is niet gebruikelijk en hebben ze liever niet.

Na het eten zijn we naar de vader van Norah gegaan. Hij woonde in een iets groter huis, wat verderop in Marangu. We bezochten hem omdat hij de Kilimanjaro met mij en Norah wil gaan beklimmen en we dat gingen bespreken. Na dit bezoekje zijn we naar een van de watervallen, waar Marangu bekend om staat, gegaan.

Week 3 (4-12-2017 t/m 10-12-2017)

We begonnen de week met onze presentatie over moeder- en kind gezondheid in Tanzania. We moesten deze presentatie geven aan onze collega’s, omdat de meeste van hun een businessachtergrond hebben en vrij weinig over gezondheidszorg weten. Bijna de hele Totohealth staff was aanwezig. We hadden een uur gekregen om te presenteren. Dit liep iets uit, uiteindelijk duurde de presentatie namelijk ruim drie uren. Er kwam veel interactie vanuit de groep en collega’s kwamen met hun ervaringen van zwangerschap en bevallingen in Tanzania. Dit was erg interessant, aangezien de verschillen erg en oneerlijk groot zijn vergeleken met Nederland. 41 van de 1000 pasgeborenen overlijdt hier. Veel sterfgevallen hiervan zijn te voorkomen door simpele maatregelen als betere hygiëne. Dit is dan ook een van de redenen waarvoor Totohealth is opgericht. Totohealth probeert door het verkopen van Clean Delivery Packs (pakket voor hygiënische bevalling) en Zaawadi packages (pakket voor een pasgeborene) deze hygiëne te verbeteren en hiermee de hoge sterftecijfers terug te dringen. Dit is een lang proces waar ontzettend veel tijd overheen gaat. Wij helpen Totohealth onder andere door te bekijken wat er echt noodzakelijk in de pakketten moet zitten en wat overbodig is. In deze week hebben wij daarom de catalogus voor deze pakketten verbeterd en aangepast. In de komende weken zullen we gaan filmen wat er in de pakketten zit en hierbij een uitleg geven over waarom en waarvoor bepaalde producten in de pakketten zitten.

Op dinsdag 5 december was het Sinterklaas. Aangezien de beste man het niet voor ons over had om even naar Moshi te komen, moesten we ons zelf maar trakteren door een weekje Zanzibar te boeken. We gaan van 29 december tot en met 6 januari naar Zanzibar om daar onder andere oud en nieuw te gaan vieren!

Door de week hebben we verder niet veel spannende dingen beleefd. We zijn een aantal keren naar de markt in Moshi gegaan om onze vitamine voorraad aan te vullen. De markten hier zijn groot, chaotisch en druk. Wanneer je de markt op loopt komen er direct mensen naar je toe lopen die je van alles willen verkopen of je aanraken etc. Zo’n groot verschil met Nederland. Daarnaast moet je altijd goed uitkijken, wil je de weg van de markt naar huis overleven. Het verkeer hier is namelijk ontzettend chaotisch en niemand kijkt uit. Daarnaast zijn we deze week naar een kleermaakster gegaan om een jurkje te laten maken. Je ziet overal op straat kleermaaksters zitten. Ze meten je, op straat, van top tot teen op en proberen vervolgens precies te maken wat je wil. Een paar dagen later loop je nog een keer langs om te kijken of het klaar is, je het past en het gaat kopen.

Zaterdag hadden we een bruiloft van de accountant van Kili Hub. Het was een huge bruiloft met heel veel mensen, eten, muziek en vreemde dansjes. Ik kwam al snel tot de conclusie dat ik, tussen al die mensen, de enige blonde was. Samen met de mensen waarmee ik naar de bruiloft was, waren wij de enige aanwezige mzungu’s. Omdat het een bruiloft was, was er natuurlijk ook een mbuzi (geit) aanwezig. Voordat deze werd verdeeld werd er een hele dans omheen gedaan. Omdat alles in Swahili was, snapte ik de helft van de tijd niet wat er gebeurde en duurde het allemaal best lang. Ondanks dat was het wel bijzonder om een keer mee te maken.

Week 4 (11-12-2017 t/m 17-12-2017)

Deze week was qua werk vrij rustig. Dinsdag hadden we een staff meeting waarbij alle doelen en dingen die we tot nu toe bereikt hebben werden besproken. Dit was de laatste staff meeting van het jaar, aangezien de meeste collega’s volgende week niet op het kantoor kunnen/mogen komen en het de week daarna al kerstvakantie is. Omdat de meeste collega’s na deze week vrij zouden zijn, zijn we woensdag met het team wat gaan drinken bij railway. Dit is een oud station waar veel honden en geiten rondlopen. Het ziet er verlaten en armoedig uit, maar trekt toch veel mensen die wat willen drinken.

Op vrijdag zijn we naar de graduation van Norah gegaan. Norah is geslaagd voor haar bachelor biostatistics aan de Mwenge Chatolic University. Het was bijzonder om hierbij te zijn, ook al konden we er niks van verstaan omdat alles in Swahili was. Norah was erg blij dat wij er waren, aangezien er verder geen familie voor haar was gekomen.

Zondag ben ik naar de Materuni Waterfalls geweest en heb ik een koffietour gedaan. Met gevaar voor eigen leven liepen we naar de waterval toe. Onze gids wilde namelijk via de shortcut naar de waterval toe. Dit betekende een of andere berg oplopen over een veel te smal pad (als dit een überhaupt een pad was), met daarnaast direct de afgrond. Daarnaast had het heel hard geregend waardoor het pad erg glad was. Gelukkig stonden er veel (mais)planten waar we ons aan vast konden pakken als we voor de zoveelste keer wegslipten. Ik weet niet hoeveel planten ik wel niet heb gebroken die dag, I’m sorry. Na een tijdje zei de gids: ‘we’re lost’. Ik dacht eerst dat dit een grapje was, totdat we echt niet meer verder konden en over hetzelfde pad weer naar beneden moesten. Iedereen kwam gelukkig heelhuids beneden. De rest van de route zijn we over het normale pad gaan lopen, wat ook al glad genoeg was om te vallen. Op de shortcut na was het heel gaaf en ontzettend mooi daar. Na dit enerverende tochtje naar de waterval gingen we door naar de koffietour. Onder leiding van een of ander vreemd Afrikaans lied met geklap heb ik mijn eigen koffie gemaakt; van boontje tot koffie.

Nu zijn we al bijna halverwege de vijfde week hier en staat kerst en oud en nieuw voor de deur. Kerst gaan we vieren tussen de leeuwen in de safariparken. We gaan naar de Tarangire, Serengeti en de Ngorongoro Crater. Direct na deze safari gaan we door naar Zanzibar voor oud en nieuw. Een keer wat anders dan standaard gourmetten, oliebollen eten en oud en nieuw vieren met een winterjas aan.

Voor nu alvast: Krismasi na furaha na mwaka mpya! (Fijne kerstdagen en alvast een gelukkig nieuwjaar!)

Asante sana voor het lezen van mijn blog!